אַז קינדער װאָלטן בלױז געפֿרעגט פֿיל קשיות װאָלט מען זיך מיט אַביסל געדולד אַן עצה געגעבן. אָבער אַז זײ פֿרעגן דוקא אַזעלכע שאלות װאָס מען האָט אױף זײ נישט קײַן תּשובֿה דאָס רופֿט זיך צער גידול בנים.
נעכטן זאָגט מיר מײַן זון אַז גויִים טראַכטן נאָר פֿון עס אי עקס. כאַטש ער װײסט נישט װאָס דאָס מײנט װײסט ער אױף אַזױפֿיל אַז להבדיל אלף אַלפי ורבוא רבבות הבדלות איז עס אַזױ װי אַ שם און מען טאָר דאָס נישט זאָגן במילואה.
רבונו של עולם װאָס ענטפֿערט מען אױף דעם. איך קען זאָגן צװײ זאַכן אײנס אַז גויִים טראַכטן אױך פֿון עפּעס אַנדערש, און צװײטנס טראַכטן ייִדן אױך גענוג דערפֿון (טראָץ דער שניט װאָס אין כּלאָמפּערשט איז מחליש דער כּח התּאװה). איך זאָג גאָרנישט װײַל ער װײסט נישט װאָס דאָס איז סײַװי און ער מײנט אַז סמך עין קוף סמך מײנט מאַכן אַ לעבן. אַז איך װעל אָנהײבן פֿירן מיט אים אַ װיכּוח װעט ער מיר געװוּנן ממא נפֿשך װײַל ער װעט געװױר װערן זאַכן װאָס אַנדערש װאָלט ער נישט געװוּסט.
נאָר דאָס האָט ער אױפֿגעטון אַז איך צװײפֿל שױן װײַטער צו איך טו זײ אױף האָדעװען אױפֿן ריכטיגן װעג װײַל װען איך זאָל מיך האַלטן על טהרת הקודש װאָלט ער נישט געפֿרעגט אַזעלכע זאַכן. דער תּניא זאָגט אָבער אַז בײַ אַ צדיק געװעלטיגט דער מוח אױפֿן האַרץ און איך װער נישט נתפּעל פֿון מײַנע סענטימענטאַלע געפֿילן.
צו מאָרגן פֿרעגט מיר מײַן קלײן טאָכטער צו מען האָט אַ טאַטע מאַמע כּדי אַז גױם זאָלן אוּנז נישט אַװעקכאַפּן. נײן, גױם כאַפּן נישט און גױם האָבן אױך טאַטע מאַמע און טאַטע מאַמע האָבן ליב די קינדער. אַן אָבסעסיע מיט גױם װאָס האָט פּשוט צו טון מיט פֿאַרשטײן דער גאָרער װעלט אַרום זיך. אַז גױם טױגן נישט איז לײַכטער צו פֿאַרשטײן װאָס אונז האָבן מיר דאָ פֿאַרלױרן. בײַ קינדער איז טאַקע דאָ אַ תּירוץ אָבער װאָס איז דער תּירוץ װען ערװאַקסענע רעדן נישט אַסאַך אַנדערש?
שױן די לעצטער צװײ טעג װאָס איך שטײ אױף צו שחרית און הײַנט האָב איך אפֿילו געלײגט רבינו תּם׳ס תּפֿילין. איך קען מיך שױן באַלד אַרײַן שרײַבן אין אַ ישיבֿה פֿאַר בעלי תּשובֿה. אַז מען װעט מיך אַרײַן לאָזן.
נעכטן זאָגט מיר מײַן זון אַז גויִים טראַכטן נאָר פֿון עס אי עקס. כאַטש ער װײסט נישט װאָס דאָס מײנט װײסט ער אױף אַזױפֿיל אַז להבדיל אלף אַלפי ורבוא רבבות הבדלות איז עס אַזױ װי אַ שם און מען טאָר דאָס נישט זאָגן במילואה.
רבונו של עולם װאָס ענטפֿערט מען אױף דעם. איך קען זאָגן צװײ זאַכן אײנס אַז גויִים טראַכטן אױך פֿון עפּעס אַנדערש, און צװײטנס טראַכטן ייִדן אױך גענוג דערפֿון (טראָץ דער שניט װאָס אין כּלאָמפּערשט איז מחליש דער כּח התּאװה). איך זאָג גאָרנישט װײַל ער װײסט נישט װאָס דאָס איז סײַװי און ער מײנט אַז סמך עין קוף סמך מײנט מאַכן אַ לעבן. אַז איך װעל אָנהײבן פֿירן מיט אים אַ װיכּוח װעט ער מיר געװוּנן ממא נפֿשך װײַל ער װעט געװױר װערן זאַכן װאָס אַנדערש װאָלט ער נישט געװוּסט.
נאָר דאָס האָט ער אױפֿגעטון אַז איך צװײפֿל שױן װײַטער צו איך טו זײ אױף האָדעװען אױפֿן ריכטיגן װעג װײַל װען איך זאָל מיך האַלטן על טהרת הקודש װאָלט ער נישט געפֿרעגט אַזעלכע זאַכן. דער תּניא זאָגט אָבער אַז בײַ אַ צדיק געװעלטיגט דער מוח אױפֿן האַרץ און איך װער נישט נתפּעל פֿון מײַנע סענטימענטאַלע געפֿילן.
צו מאָרגן פֿרעגט מיר מײַן קלײן טאָכטער צו מען האָט אַ טאַטע מאַמע כּדי אַז גױם זאָלן אוּנז נישט אַװעקכאַפּן. נײן, גױם כאַפּן נישט און גױם האָבן אױך טאַטע מאַמע און טאַטע מאַמע האָבן ליב די קינדער. אַן אָבסעסיע מיט גױם װאָס האָט פּשוט צו טון מיט פֿאַרשטײן דער גאָרער װעלט אַרום זיך. אַז גױם טױגן נישט איז לײַכטער צו פֿאַרשטײן װאָס אונז האָבן מיר דאָ פֿאַרלױרן. בײַ קינדער איז טאַקע דאָ אַ תּירוץ אָבער װאָס איז דער תּירוץ װען ערװאַקסענע רעדן נישט אַסאַך אַנדערש?
שױן די לעצטער צװײ טעג װאָס איך שטײ אױף צו שחרית און הײַנט האָב איך אפֿילו געלײגט רבינו תּם׳ס תּפֿילין. איך קען מיך שױן באַלד אַרײַן שרײַבן אין אַ ישיבֿה פֿאַר בעלי תּשובֿה. אַז מען װעט מיך אַרײַן לאָזן.
אין תגובות:
הוסף רשומת תגובה